Zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen bestaat er volgens Walter Russell zoiets als de hartslag van het universum. Deze hartslag is een ritmische gebalanceerde uitwisseling tussen twee tegengestelde toestanden. Het gaat van rust naar beweging en van beweging naar rust. Iedere beweging wordt achtereenvolgend en gelijktijdig gecompenseerd met een tegengestelde beweging en dit herhaalt zich keer op keer. Om het universum te begrijpen moet men volgens Russell beide lagen van deze hartslag erkennen: die van beweging en die van rust. Het zijn als het ware twee werelden. De één is een zichtbare wereld, door Russell ook wel ‘the world of Thinking Mind’ genoemd. De ander is een onzichtbare ‘world of Knowing Mind’. Tezamen houden ze de universele hartslag gaande.

De zichtbare wereld van beweging en de onzichtbare wereld van stilte

Dat wat in beweging is kunnen we waarnemen. Onze zintuigen registreren vibraties, net als onze meetinstrumenten. Om precies te zijn: zij registreren slechts vibraties. Rust of absolute stilte kunnen wij niet waarnemen. Dat deel van het universum, van waaruit een beweging ontstaat en waarin het weer verdwijnt, is onzichtbaar.

Ook al lijkt materie stil te staan, in werkelijkheid is het in beweging. Sterker nog, volgens Walter Russell is materie niets anders dan beweging. Razendsnelle korte bewegingen geven een illusie van dichtheid. Net als bij een fidget spinner (kennen we ‘m nog?). Als deze heel snel ronddraait ziet hij eruit als een dicht rond schoteltje. En als hij nog veel en veel sneller spint, voelt hij wanneer je hem aanraakt ook aan als een schoteltje.

De reguliere wetenschap richt zich op dat wat geobserveerd en gemeten kan worden. Het beschouwt de zichtbare wereld als de enige werkelijkheid. Maar volgens andere opvattingen is deze zichtbare wereld juist een illusie. Oosterse filosofieën noemen het ‘maya’.
Walter Russell beschouwde het als de grootste fout van de wetenschap dat deze zich slechts bezighoudt met materie en niet met het creatieve principe dat hieraan ten grondslag ligt. Volgens hem bestudeert de wetenschap slechts gevolgen of effecten en ontdekt het daarbij niets over oorzaak.

Op dezelfde manier verhoudt de zichtbare fysische werkelijkheid zich, volgens Walter Russell, tot de onzichtbare metafysische werkelijkheid. In de eerste bestaan dualiteit, beweging, vorm, ruimte en tijd. Deze bouwen als het ware de werkelijkheid die we waarnemen (vergelijkbaar met de droom). In de tweede is er eenheid, stilte, vormloosheid, hier en nu. Hier komen ideeën, inspiratie en kennis vandaan (vergelijkbaar met de dromer). Dat wat gemanifesteerd wordt in vorm vindt hier zijn oorzaak. Zoals een droom bestaat in ons individuele bewustzijn, zo zou al het leven bestaan in het Universele Bewustzijn.

Wakker worden

Mensen als Walter Russell zijn wakker geworden uit de droom. (Een vergelijking die men tegenwoordig ook vaak maakt is met de film ‘the Matrix’, waarin Neo wakker wordt uit de matrix. Hierbij wordt echter vaak een kwade opzet verondersteld die mensen opzettelijk onwetend houdt.)
De ‘ontwaakte’ mensen realiseren zich dat deze wereld van dualiteit en verdeeldheid een schijnwereld is. Dat de werkelijke wereld er één is van eenheid, van stilte en hier en nu. Russell heeft zijn best gedaan om uit te leggen hoe hij, vanuit zijn nieuwe perspectief, de natuurkundige opmaak van de driedimensionale wereld bezag. Hij wist dat ook via deze weg, de weg van de wetenschap, mensen wakker kunnen worden. Hij was ervan overtuigd dat het bestaan van de metafysische werkelijkheid (het bestaan van een universeel bewustzijn) uiteindelijk door de wetenschap bewezen zal worden. De wetenschap zal ontdekken dat materie niets anders is dan beweging, dat licht zelf niet beweegt en dat ruimte en tijd een illusie zijn.

What’s in a dream?

Walter Russell begreep ook dat de wereld van de vormen niet losgekoppeld kan worden van de vormeloze onzichtbare wereld. Ze zijn met elkaar verbonden, net als de droom met zijn dromer. Als je wilt weten wat een droom eigenlijk is, hoe die tot stand komt en waar hij uit bestaat moet je ook begrijpen dat de droom gedroomd wordt door de dromer.

Nu nemen wetenschappers stukjes uit hun droom onder de loep en dit is wat ze zien: Er lijkt geen vaste substantie in de stukjes te zitten, slechts ruimte. Bovendien reageren de stukjes op hen, de waarnemers. Het is alsof de stukjes weten wat de waarnemer denkt, of wat hij gaat doen voordat hij het heeft besloten! Ook blijken stukjes die ver van elkaar verwijderd zijn op mysterieuze wijze met elkaar verbonden te zijn. Spooky action at a distance, what’s going on??

Einstein heeft gezegd dat een probleem nooit opgelost kan worden met de denkwijze die het probleem veroorzaakt heeft. Als je in de droom bent en niet weet dat je droomt, dan kun je de wijze waarop jouw droom tot stand komt nooit zien en begrijpen. Pas als je beseft: dit is een droom, ik creëer deze droom in mijzelf, met mijn gedachten, dan kun je gaan onderzoeken wat gedachten zijn en hoe ze hun vorm aannemen.

The world of Knowing Mind

Walter Russell beschrijft een Alwetend Universeel Bewustzijn dat een onverdeeld stil en magnetisch Licht is. Om volledig te zijn, hij beschrijft deze werkelijkheid als: (onzichtbaar) Magnetisch Licht, Kennis, Idee, Energie, Leven, Ziel, Liefde, Waarheid, Schoonheid, Ritme, Balans, Wet en Stilte.

The world of Thinking Mind

Dit Alwetende Bewustzijn wil zijn vormeloze kennis de vorm geven van gedachten. Hiertoe verdeelt het één idee in twee tegengestelde condities. Daar waar het denken zich concentreert perst het onzichtbare ruimte samen in zichtbare vormen. Daar waar het denken expandeert vallen de vormen uiteen in onzichtbare ruimte. Twee tegengestelde bewegingen vormen de elektrische pulsaties van de gedachten van het Universeel Bewustzijn. Deze tegengestelde bewegingen zijn compressie en expansie. Plus en min.

Als het Universele Bewustijn denkt manifesteert het: Elektriciteit, Compressie, Vorm, Lichtspectrum, Expansie, Sex, Geluid, Hitte en Beweging.

Doc: the world of thinking

Twee weken geleden zag ik een aflevering van 2Doc met de titel: The world of thinking. Deze documentaire brengt in beeld hoe werelds grootste denkers tot hun grensverleggende doorbraken komen.
Op het Institute of Advanced Study in Princeton krijgen vooraanstaande wetenschappers van onze tijd de gelegenheid om zich volledig bezig te houden met de grote vragen over het universum. Wat is het universum en hoe ontwikkelt het zich? Welke theorie kan zowel de verschijnselen in het grote heelal verklaren als die in de minuscule kwantumwereld?

De wetenschappers studeren en denken en dit doen ze ieder op hun eigen wijze. De één ontzegt zichzelf zijn slaap, zodat hij in een zombie-staat kan denken, want dan komen de ideeën omhoog. De ander bezoekt trance feesten om zijn hoofd leeg te maken, want juist als hij niet denkt komen er antwoorden.

Waar komen de antwoorden vandaan die niet bedacht worden? Wat IS inspiratie werkelijk? Wat zou er gebeuren als de wetenschappers dáár hun aandacht op zouden richten? Misschien zouden ze ontdekken dat de grensverleggende doorbraken helemaal niet uit de wereld van het denken komen, maar van een andere plek. Onzichtbaar, maar alom aanwezig. De bron van creatie. De plek van waaruit het universum continu gecreëerd wordt. De wereld van het weten.

Hoe denk jij hierover? Ik lees het graag hieronder bij de reacties!