Weinig objecten in het universum spreken zo tot de verbeelding als zwarte gaten. Het bestaan ervan rolde uit Einsteins algemene relativiteitstheorie, maar het is nog geen jaar geleden dat we er voor het eerst eentje “zagen”. Een enorm zwart gat in het centrum van M87, een reuzenstelsel 55 miljoen lichtjaar bij ons vandaan. Acht radiotelescopen van over de hele wereld en enige photoshop waren nodig voor de allereerste foto.

Hoe intrigerend zwarte gaten ook zijn en hoe graag we ze ook van dichtbij zouden bekijken, met bovengenoemde afstand tussen ons en dit mega grote zwarte gat prijzen we ons maar gelukkig. De nabijheid van een zwart gat zou volgens de algemene opvatting namelijk onherroepelijk ons einde betekenen. De enorme zwaartekracht zou ons in no time samenpersen tot een puntje van niets. En hierbij moet je de no time en niets heel letterlijk nemen, want volgens de berekeningen bestaan ruimte en tijd niet in de belly of the beast.

Hongerige monsters of bronnen van creatie?

Inmiddels groeit het aantal wetenschappers die een totaal andere kijk hebben op wat zwart gaten eigenlijk zijn. Volgens hen zijn het geen hongerige monsters die slechts materie in hun muil verslinden, maar juist bronnen van creatie. Ook zouden ze niet vele lichtjaren van ons verwijderd zijn, maar overal om ons heen. Zelfs in ons lichaam. Ze zijn het er over eens dat de benaming ‘zwart gat’ ongelukkig is, aangezien dit verschijnsel volgens hen niet zwart is en ook geen gat. Het zou juist super licht zijn en straling afgeven. Net als Walter Russell zijn deze wetenschappers ervan overtuigd dat er sprake is van een ritmisch gebalanceerde uitwisseling van informatie tussen het “zwarte gat” en zijn omgeving.

How’s that for Punk Science?!

Eén van deze wetenschappers is Dr Manjir Samanta-Laughton. In mijn vorige blog lees je meer over haar. Zij beschrijft in haar boek Punk Science een revolutionair zwarte gaten principe (the Black Hole Principle). En terwijl nieuwe ontdekkingen menig wetenschapper zich achter de oren doen krabben, vinkt zij ze af op haar checklijstje. Dat wat niet verklaard kan worden door oude modellen, wordt door haar model juist voorspeld.

As above so below

In mijn vorige blog las je over een spiegelkubus. Wie daar midden in staat ziet een heleboel weerspiegelingen van zichzelf. De ene weerspiegeling weerspiegelt de andere weerspiegeling en ga zo maar door. Oneindig volgen ze elkaar op.
Eenzelfde soort patroon van herhaling en fragmentatie vind je overal in de natuur.

Dr Manjir is van mening dat we leven in een fractal universum, waarin het hele grote en het hele kleine op elkaar lijken en aan dezelfde wetmatigheden zijn gebonden. En het universum is volgens haar niet alleen fractal, maar ook holografisch. Dit betekent dat in iets zo klein als bijvoorbeeld een quark, dezelfde (en dus evenveel) informatie aanwezig is als in het totale universum. Net zoals het meest verre piepkleine spiegelbeeld van jezelf in de kubus, precies dezelfde informatie bevat als het dichtstbijzijnde spiegelbeeld.

In een holografisch universum bevat elke cel, molecule, atoom, proton in jouw lichaam alle informatie van jou. En niet alleen informatie van jou, maar informatie van het hele universum…

The Black Hole Principle

Het zwarte gaten principe van Dr Manjir beschrijft een principe dat op elk niveau van het universum plaatsvindt. Zowel op grote schaal in het centrum van een sterrenstelsel als op kleinere schaal, bijvoorbeeld in aardse onweersbuien of in de chakra’s van ons lichaam. Elk punt in het universum is een “zwart gat”. En niet alleen dat, het is hetzelfde zwarte gat.  Wetenschapper Nassim Haramein noemt het dan ook ‘the Black Whole’: het zwarte of onzichtbare Alles.

In het centrum van elk zwart gat ligt dezelfde oneindige bron van licht. Hetzelfde oneindige bewustzijn. De onbeweeglijke stilte, te midden van ronddraaiende beweging. Letterlijk het oog van de storm. Vanuit dit punt van stilte manifesteert bewustzijn zich in de verschillende dimensies.

Wat er volgens Dr Manjir daarna gebeurt, komt overeen met wat wetenschappers waarnemen en Hawking radiatie noemen. Aangekomen bij de event horizon splitst het licht zich in materie en anti-materie, ofwel in elektronen en positronen. Deze schieten met de snelheid van het licht uit het zwarte gat. Soms raken deze elektronen en positronen daarbij elkaar en vormen opnieuw licht in de vorm van gamma straling.

Of het nu gaat om een centrum van een sterrenstelsel, een biologische cel of een proton, ze vertonen allemaal hetzelfde gedrag. Ze ademen in en uit, waarbij ze periodiek gamma straling produceren (tijdens de inademing) en geladen deeltjes (bij de uitademing). Bovendien zouden via het zwarte gaten principe tijdens ejecties ook verschillende elementen kunnen ontstaan.

Een goede theorie brengt juiste voorspellingen

Zowel op macro- als op microniveau vinden dezelfde processen plaats, aldus Dr Manjir. Voor haar is het dan ook geen verrassing dat onweersbuien, net als zwarte gaten,  anti-materie en gamma straling blijken voort te brengen. Iets wat mainstream wetenschappers voor een raadsel zet.

Andersom is Dr Manjir eveneens niet verbaasd dat sterren en zwarte gaten water blijken af te geven. Onweersstormen doen dat immers ook. Dr Manjir vermoedt dat het zwarte gaten principe een belangrijke rol speelt bij de waterhuishouding op aarde.

Op basis van observaties van aardse gebeurtenissen voorspelt zij dat het zwarte gaten principe ook olie en kool produceert. Wij leren hoe olie en kool fossiele brandstoffen zijn en dat ze ontstaan door eeuwenlange samenpersing van zeediertjes, planten en plankton. Maar hoe verklaren we olie op Titan (een maan van Saturnus)? Kool dat door sterren wordt uitgeworpen? Kerogeen op Mars? Methaan op Mars? Diamanten op Saturnus en Neptunus? Klik op de linken en je leest dat wetenschappers voor een raadsel staan.

Misschien zit Dr Manjir met haar zwarte gaten principe op het goede spoor. Misschien is de aarde een zwart gat en worden olie, gas, kool en diamanten gecreëerd via een interdimensionaal proces. En wellicht vindt dit proces overal in het universum plaats en is alles op een dieper niveau, voorbij de perceptie horizon, met elkaar verbonden. Wat zijn jouw gedachten over dit alles? Laat het me weten in het onderstaande veld.