Ongekende tijden
De gebeurtenissen van dit moment zijn ongekend. Ons normale leven ligt grotendeels plat en we horen, lezen en praten alleen nog maar over het coronavirus. Helaas is dit bericht daarop geen uitzondering. Iedereen heeft zijn eigen unieke kijk op de situatie en in dit bericht vertel ik je graag iets over die van mij.
Laat ik beginnen met eruit te flappen dat ik niet snel meer dingen aanneem die ons verteld of getoond worden in de media. Degenen die mijn blog eyes wide open hebben gelezen wisten dat al. Ik had het daar over een eilandje van waaraf je kunt kijken naar de stroom. Niet zomaar alles voor zoete koek aannemen en zelf kijken en nadenken. Dus dat was wat ik deed zodra het eerste nieuws over een nieuw coronavirus verscheen.
Vanaf mijn eilandje…
…Zag ik veel geschrokken en onzekere mensen voorbij rennen.
Ze werden aangejaagd door media die brulden: gevaar, het komt eraan, ren voor je leven, niet omkijken, blijf rennen, zoek dekking!!
De mensen riepen: wat gebeurt er, ik ben bang, wat moeten we doen, waar zijn we veilig?
En de politici keken vragend naar de deskundigen en geboden: zoek dekking achter de hekken, achter de hekken zijn jullie veilig!
Met mijn eigen ogen kon ik het gevaar in de verte nog niet zien. Maar ik zag wel de grote omheining waar iedereen massaal op afstormde. De ruimte tussen de hekken zag er krapjes uit en de deuren gingen alleen van buitenaf open.
Een onbekend virus zou de helft van de Nederlanders gaan besmetten. Ik bekeek de cijfers kritisch, want ik ben inmiddels bekend geraakt met de perceptie manipulatie en vispraktijken van degenen achter de schermen (aan de haak slaan, inhalen en cashen maar). En terwijl hek na hek werd neergezet voelde ik steeds meer weerstand en opstandigheid opkomen. Eerlijk gezegd voelde ik me razend.
Al snel ontdekte ik dat veel mensen om mij heen dat niet begrepen. Er is een virus en daar moeten we ons tegen beschermen met verstandige maatregelen. Waarom zou je je daar boos over maken?
Maar zo zag ik het niet. Ik voelde geen bescherming in deze maatregelen. Alles in mij schreeuwde dat de maatregelen zelf het grote gevaar waren en dat we ons massaal in een val lieten drijven. Waarom zagen zij niet wat ik zag? Ik voelde me alleen met mijn verontwaardiging en frustratie. Er was genoeg in mezelf gaande om te ‘ontmoeten’ zogezegd. Maar angst voor het virus was daar niet bij.
Angst
Een groot deel van mijn leven heb ik me laten leiden door mijn angsten. Angst voor verandering, voor verlies, fouten, beoordeling, afwijzing. Door schade en schande heb ik het volgende geleerd: Wanneer je je door angst laat leiden doe je telkens een stapje terug.
Er komt iets op je pad dat je angst aanjaagt en in plaats van het in de ogen te kijken en door te gaan, wijk je uit. Je zoekt een pad dat makkelijker te belopen is. Maar je angst achtervolgt je, het jaagt je op en zolang je er niet voorbij kunt, ga je in feite achteruit. Steeds meer paden blijken onveilig te zijn, er blijven steeds minder opties over. Het zoeken naar veiligheid brengt je in een fuik en uiteindelijk zit je er helemaal in en kun je geen kant meer op. Dat waar je bang voor bent is overal.
Alle schaapjes op het droge
Wat is er nodig om ons veilig te doen voelen? Hoe beschermen we ons tegen uitbraken van ziekte en dood?
Met nieuwe regels en wetten? Afstand houden en isolatie? Kliklijnen? Politie en leger? Traceren, screenen en controleren met nieuwe technologieën? Meer en verplicht testen? Verplichte vaccinaties?
Zullen we ons veilig voelen als dit virus “overwonnen” is? Of blijven we bang voor een nieuwe uitbraak? Een nieuw virus misschien? Nog besmettelijker, nog dodelijker. Gaan we het zekere voor het onzekere nemen en alvast maatregelen treffen? Hekken laten staan…
Op zoek naar veiligheid en bescherming lopen we steeds verder de fuik in. Minder vrijheid om te gaan en staan waar we willen. Minder vrijheid om over ons eigen lichaam te beslissen. Minder vrijheid om te zeggen wat we denken. En uiteindelijk zelfs minder vrijheid om te denken wat we willen. En dat alles omdat we veiliger willen zijn. Maar zullen we ook veiliger zijn, nadat we al onze vrijheden hebben opgegeven?
Zullen we minder bang zijn in de nieuwe wereld die we vanuit onze angst creëren? Een wereld die veel weg zal hebben van een dystopische totalitaire controlestaat?
De fuik
Het zou zomaar als volgt kunnen lopen:
Ondanks (en dankzij!) alle maatregelen gaan veel ouderen en kwetsbaren dood. Een groot aantal bedrijven gaat failliet. De economie komt in een recessie terecht, die groter is dan die van de jaren ‘30 uit de vorige eeuw. Miljoenen mensen verliezen hun baan. Veel bedrijven die overeind blijven, hebben schulden opgebouwd bij de overheid. China koopt intussen westerse bedrijven op. Er komt een nieuw digitaal financieel systeem onder centraal beheer. Grote delen van de bevolking worden afhankelijk van een uitkering. Deze uitkering wordt gekoppeld aan een sociaal krediet systeem vergelijkbaar met die in China. Alleen wie zich “goed” gedraagt krijgt zijn geld.
Vaccinatie paspoorten of implantaten worden opgedrongen (implanteerbare digitale identiteitsbewijzen volgen). 5G werd intussen zonder tegenstand uitgerold. Overal komen checkpoints, camera’s en microfoons om mensen te screenen op hun gedrag en gezondheid. Kunstmatige intelligentie verwerkt meer en meer data. Via nieuwe algoritmes groeit de censuur.
En uiteindelijk wordt het internet of things gekoppeld aan mensen. Geheugen, gedachten, emoties kunnen worden gemonitord en beïnvloed. Alles onder centraal bestuur van de controlestaat. Voor wie denkt dat dit laatste te ver gaat:
Gymnastieken met statistieken
Bij het bepalen van het beleid ten opzichte van het coronavirus gaat men af op de voorspellingen van deskundigen. Maar om goede voorspellingen te kunnen maken heb je de juiste actuele cijfers nodig. Met betrekking tot het coronavirus ontbreekt het daar vooralsnog aan. Appels worden met peren vergeleken, met paniekvoetbal als gevolg. Zo voorspelde de Londense professor Ferguson, zogenoemd Covid-19 topexpert, aanvankelijke 250 duizend sterfgevallen in het Verenigd Koninkrijk in het geval van een lockdown. (Zonder lockdown zouden het er 500 duizend worden). Inmiddels heeft hij dat aantal al twee keer bijgesteld, eerst naar 20 duizend en vervolgens naar 6 duizend. Verder heeft een onderzoeksgroep van Oxford University besloten zich niet langer op de cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie te verlaten, aangezien deze te veel fouten bevatten.
Bij het maken van voorspellingen is men afhankelijk van de besmettingsgraad van het virus en de sterftepercentages. Sterftepercentages kunnen we alleen bepalen als we weten hoeveel mensen zijn besmet. Aangezien we niet iedereen testen, weten we daar te weinig over. In landen waar veel getest wordt vallen de percentages een stuk lager uit (1% in Duitsland) dan in landen waar vooral ernstig zieken en doden (doden??) worden getest (11% in Italië).
En als we testen, moeten deze testen vanzelfsprekend valide en betrouwbaar zijn. Meerdere wetenschappers en specialisten beweren echter dat dit niet het geval is. De testen maken onvoldoende onderscheid tussen COVID-19 en andere (corona)virussen of bacteriële infecties en geven daardoor te veel vals positieve uitslagen. Bovendien zeggen de testen niets over de ernst van de besmetting. Hierdoor kan men niet bepalen of het virus de oorzaak is voor het overlijden.
Mijn conclusie
Het is een wespennest. Laten we alsjeblieft kritisch blijven en kijken naar wat er gaande is, voordat we om meer hekken vragen. In alternatieve media wordt momenteel een nieuwe ongekende theorie naar voren gebracht over wat virussen werkelijk zijn. Deze theorie plaatst 5G in het midden van alles wat er momenteel gebeurt. Meer hierover misschien in een volgende blog.
Merel duidelijk en goed onderbouwd verslag. Ik ben het met je eens. Het is griezelig dat alle maatregelingen met je op de loop gaan en je er niets tegen kunt doen. Xx
Ik denk dat we wel wat kunnen doen. We kunnen stoppen met rennen en ons afvragen of we ons wel achter de hekken moeten en willen verschuilen.
En tegelijkertijd kunnen we accepteren dat we geen controle hebben over de uitkomst. Griezelig? Dan moeten we op berenjacht gaan 😉 Zoals in het bekende kinderboek. Kinderen gaan op berenjacht (hun angst tegemoet). Elke keer als ze bij spannende obstakels aankomen zeggen ze: “We kunnen er niet bovenover. We kunnen er niet onderdoor. O nee! We moeten er wel dwars doorheen.”
Hi Merel, dankjewel voor je blog. Ik vraag me altijd af wat het betekent om kritisch te blijven. Hoe kan je je kritisch opstellen met zo’n overdaad aan soms tegenstrijdige informatie? Zeker als je geen zin hebt om überhaupt overstelpt te worden door informatie. Wie zegt dat de informatie in alternatieve media wel ‘betrouwbaar’ is?
Je geeft aan dat de media brulden dat er gevaar aankwam. Maar is jouw bijdrage niet net zo? Je voedt de lezer nu toch ook met angst? Niet voor het virus maar voor een staat die zich totalitair zou kunnen ontwikkelen.
Ik zou een reactie op prijs stellen.
Groet, Michael
Bedankt voor je vraag Michael. Met kritisch blijven bedoel ik een stap naar achter zetten en de zaken van een afstandje bekijken. Je bewust zijn van wat zich afspeelt, zonder je te laten meeslepen door emoties en oordelen.
Ik zie dat als een eilandje van waaraf je naar het langsstromende water kijkt. Je hebt gelijk dat niemand je kan vertellen welke informatie betrouwbaar is. In de stroom zelf kun je geen houvast vinden. Je vindt geen antwoorden, geruststelling en veiligheid in dat wat komt en gaat. Je zult uit de stroom moeten komen. Maar hoe doe je dat als je niet eens weet dat je stroomt?
Als iemand je confronteert wordt je je plotseling van de stroming bewust. Je gaat twijfelen en stopt met stromen. En daarin ligt de gelegenheid om los te komen. Doe je dat niet dan ga je misschien mee in een andere stroomrichting in de hoop dat je dáár houvast vindt.
Ik kan geen houvast geven met een waarheid. Of geruststelling met een mooi toekomstbeeld zonder pijn en lijden. Niemand kan dat. De vraag is nu: kunnen we daarmee leven?
Met mijn blog probeer ik mensen wakker te schudden. Ik heb namelijk wel hoop dat we het tij nog kunnen keren. Het was niet mijn bedoeling om mensen die hun kalmte proberen te bewaren juist bang te maken.
Het klopt dat er een overload is aan tegenstrijdige informatie en dat je niet weet welke informatie betrouwbaar is. En ik denk dat het heel goed en belangrijk is dat je dat weet. Heel veel mensen weten dat namelijk niet.
Ik weet ook niet hoe de toekomst zal zijn, maar ik kan wel op dit moment om me heen kijken en zien wat er gebeurt. Mensen creëren vanuit angst een situatie die steeds meer begint te lijken op het doom and gloom beeld dat ik schetste. En die situatie ontstaat niet alleen vanuit angst. Onvoorwaardelijk vertrouwen in autoriteit, naïviteit, maar ook desinteresse en gemakzucht dragen er in mijn ogen aan bij. Of er nu een complotachtig plan bestaat voor een dystopische samenleving of niet, deze kan alleen opgebouwd worden door onszelf.