Mijn eerste bericht van dit jaar is er eentje die ik niet gepland had. Eigenlijk zou deze blog gaan over zwarte gaten. Een veel leuker onderwerp, ik geef het toe. Maar helaas moet het even wachten. Deze week heb ik namelijk iets anders op het hart. Voor de zoveelste keer ben ik via onderzoek aangeland op dezelfde plek. Het maakt niet uit of ik me nu verdiep in technologie, natuur, geschiedenis, economie, geneeskunde, politiek, of religie. Het lijkt erop alsof alle wegen naar eenzelfde plek leiden.

Alle wegen leiden naar Rome

Terwijl ik met mijn hoofd in de boeken zit of achter de computer, voel ik me net een avonturier. Nieuwsgierig beklim ik heuvel na heuvel in afwachting van de onbekende uitzichten die hun toppen zullen onthullen. Van te voren weet ik niet waarlangs een pad me zal brengen en waar ik uit zal komen. Maar inmiddels heb ik een aantal keren dezelfde plek bovenaan de heuvels bereikt. Er is daar een hoge muur die je al het uitzicht ontneemt. En bij die muur staat een bord:

Vanzelfsprekend ben ik nieuwsgierig. Wat ligt er achter deze muren? Wie zijn de mensen die deze muren en borden plaatsen? Wat weten zij van dat wat erachter ligt?

What the *@#%^ is er in Rome?!!

Sommige medereizigers komen met vreemde verhalen. Over een kleine groep mensen, belust van macht en controle. Sabbatean Frankisme wordt genoemd en de ultra-Zionisten. En deze kleine groep zou nog maar het topje zijn van een nog veel vreemdere en duisterdere ijsberg. Archonten. Interdimensionale wezens. Kunstmatige intelligentie. Het lijkt wel een spannende science fiction.
Maar ik vind dat ik moet blijven openstaan. Want op de borden staat ook in de kleine lettertjes:

Dat kan toch niet waar zijn? Ik hoorde dat er op andere heuvels ook deze teksten te vinden waren:

Dat klonk allemaal behoorlijk vergezocht. Ik ging op zoek naar deze bordjes, want ik wilde ze met eigen ogen lezen. En tot mijn verbijstering vond ik er inderdaad een paar. Wie zijn deze we die het hebben over geld verdienen en ons voordeel?

Zoveel hoofden, zoveel zinnen

Veel mensen lijken ervan overtuigd dat er niets bijzonders aan de hand is. Zeker niet iets duisters of samenzweerderigs. Hoogstens een samenloop van omstandigheden, waarin het één leidt tot het ander. “Laat je niet gek maken door desinformatie, nepnieuws en complottheorieën”, zeggen ze. “Als de muur één of ander geheim uitzicht verbergt, merken we daar heus wel wat van.”

Anderen zeiden: “Het is allemaal zo negatief en deprimerend. Kijk om je heen. Het gras langs dit pad is toch groen?” “Ja inderdaad het gras is groen”, antwoordde ik, “maar wat moet ik denken van dat bord?” “Welk bord?” “Het bord bij de muur”. “Welke muur?”

Sommige mensen vond ik zittend op de grond in meditatiehouding. “Kom bij ons zitten”, zeiden ze. “Pas als je niet langer zoekt zul je vinden”. “Maar ik ben een geboren reiziger”, sputterde ik hen tegen. “Ik vind in het zoeken. Ik ben tijdens het gaan”. Als ik dit zei keken ze me lachend aan en ik voelde dat ik eigenwijs was. “Alles is goed”, zeiden ze me. En ik wist dat ze gelijk hadden. Ik keek naar de hoge muur en zei: “als alles goed is, ga ik maar weer eens verder. Ik weet jullie te vinden, tot later”.

Er was een genezer die me overhoorde: “hoe genees je jezelf van een kwaal?” “Door hem te kennen”, antwoordde ik vlot, want ik had goed opgelet tijdens zijn lessen. En terwijl ik dit zei dacht ik ook: de duisternis moet gezien worden, alleen dan zal hij verdwijnen. We moeten achter die muren zien.

Koste wat het kost

Hoe je het ook wendt of keert… Het valt niet te ontkennen dat er strategieën bestaan om te overheersen en te controleren. Zoals ze zeggen: Volg het geld. Kijk naar het Project of the New American Century, dat het wereldwijde Amerikaanse leiderschap beoogt. Of naar Agenda 21. Er worden toekomstplannen gemaakt waar wij onvoldoende over worden geïnformeerd en waar wij niet over stemmen. Zie de uitrol van 5G. Er bestaan groepen waarin misdaden gepleegd worden die geheim gehouden worden, ook door politie en media. Duik in de Epstein-Maxwell beerput of in die van Hollywood. Is het echt zo gek om te geloven dat door hiërarchische structuren en compartimentalisatie de grote meerderheid niet weet wat er zich in de kleine top afspeelt? En dat deze kleine top de eigen belangen het hoogst in het vaandel heeft staan?

(George Soros, miljardair, zakenman en zogenoemd filantroop)

De direkte aanleiding voor mij om dit verhaal te schrijven was echter het volgende besef, dat nu eens heel goed tot me door drong: Het probleem met vrije energie is niet wat wij denken dat het is. Wij denken dat het probleem ligt in het verkrijgen van deze energie in voldoende mate, toch? Ik bedoel, we zitten in een klimaatcrisis als gevolg van onze vervuilende uitstoot. (Of niet?)
Inmiddels ben ik ervan overtuigd dat de benodigde technologie al decennia lang binnen handbereik ligt. En dat het werkelijke probleem de volgende is: waar laat je mensen voor betalen en hoe zorg je ervoor dat de energie alleen bij deze betalende klanten belandt? Dát is het probleem dat nog een oplossing behoeft. En misschien, bedenk ik nu, zitten ze ook op deze oplossing zolang de zakken nog volstromen. Misschien wachten ze net zo lang tot onze vraag zo groot is dat wij meer dan bereid zijn de volgende stap van hun stappenplan te volgen. Vis aan de haak, inhalen en cashen maar.

Een positieve spin

Al het bovenstaande klinkt misschien naar en negatief, maar dat is het juist niet. Er blijken namelijk oplossingen te zijn voor problemen waar de wereld mee kampt. Maar zolang wij ons niet bewust zijn van wat ons wordt aangepraat en voorgeschoteld en we braaf meewerken aan de zakkenvullerij van een minderheid, zullen degenen wiens zakken gevuld worden ons niet uit de droom helpen.

Mensen zuchten “ik weet niet meer wat ik moet geloven” en voelen zich machteloos. Maar twijfel over wat de spindoctors en perceptie managers ons willen doen geloven, is juist een goede zaak. (Dit zijn serieuze beroepen, geen grap) Twijfel betekent dat je niet zomaar iets voor zoete koek aanneemt. Vanuit twijfel kom je terug bij jezelf en maak je jezelf als het ware tot een klein eilandje van waaruit je het langsstromende water aanschouwt. Pas als je zelf niet meer stroomt, kun je de stroming goed zien. Twijfel is de eerste stap uit onwetendheid…

Zoals confucius zei:

Of zoals Lao Tzu zei:

Negeren van kennis, omdat het moeilijk en vervelend is om onder ogen te zien, is wat ellende teweegbrengt en in stand houdt. Persoonlijke problemen die we niet aanschouwen maken ons ziek. Maatschappelijke problemen waar we onze ogen voor sluiten maken de samenleving ziek. Ik ben ervan overtuigd dat alleen al het onder ogen zien zelf een enorme kracht uitdraagt, die veranderingen in gang zet. Maar neem van mij niets aan. Wat denk jij? Laat het me weten via het onderstaande veld!